Na de drukke maanden in aanloop naar de Weissensee stond er direct na dat avontuur een nieuwe te wachten: De werkstage in Sydney. Eerst was het de bedoeling dat ik mijn masterscriptie zou gaan schrijven bij een stageadres in Auckland -Nieuw-Zeeland- , maar dat is helaas niet doorgegaan omdat ik ietwat vertraging had bij het schrijven van de bachelorthesis. Het stagebemiddelingsbureau bood mij als alternatief een adviesbureau in Sydney aan. Ook geen schande, dacht ik.
Stagelopen in Sydney. Wat een eind weg, en dan dacht ik vorig jaar nog dat ik elke dag een wereldreis maakte naar Utrecht vanuit Megchelen. Hier liep ik namelijk stage bij Rijkswaterstaat voor mijn bachelorthesis. Precies drie dagen voordat ik vertrok naar Sydney heb ik dan uiteindelijk te horen gekregen dat de thesis was goedgekeurd, en dus met een gerust hart af kon reizen naar Australië met een diploma op zak: Bachelor of Science. Geen stress meer om deadlines te halen voor opdrachten, want deze buitenlandse stage zie ik zelf als een werkstage om extra ervaring op te doen binnen het vakgebied in een totaal andere setting, en dus als opstapje naar de arbeidsmarkt. Die andere setting uit zich in een andere werkomgeving, de Engelse taal, en verschillende denkwijzen. Daarnaast denk ik dat ik er iets zelfstandiger van wordt, nieuwe mensen leer kennen en tenslotte is het natuurlijk ook genieten van al het moois wat deze stad en dit land te bieden heeft. Vaak wordt er ook gezegd dat als je ‘alleen’ op reis gaat je jezelf dan vroeg of laat een keer tegenkomt. Nou, ik kan je vertellen dat daar bij mij al bij aankomst sprake van was. Bij het binnenlopen van het hostel waar ik de eerste nacht verbleef hing een enorme spiegel en ik dacht: “Dat is toevallig. Ook hier?”
Op donderdag 28 januari vertrok het vliegtuig om 14:30 uur vanaf Schiphol naar Dubai, om daar vervolgens de overstap te maken naar Sydney. In totaal duurde de vlucht 23 uur en ik kwam vrijdagavond 23:30 uur lokale tijd aan in Sydney. Maar wat een immens groot vliegveld is Dubai zeg. Je werd op het vliegveld zelfs met een trein naar de verschillende gates gebracht, omdat het anders niet te belopen is. Ook de vliegtuigen van Emirates –Airbus A380- zijn gigantisch. Die voorgaande turbulente weken weerklonken ook in de lucht. Ik heb wel eens in vliegtuigen gezeten met een beetje turbulentie, maar tijdens deze vlucht zaten er stukken tussen, waarbij je blij was dat er gordels uitgevonden zijn. Het leek net of je met het vliegtuig over de kasseienstroken van Parijs-Roubaix reed, maar dan met nog meer gaten in de weg. Eenmaal aangekomen in Sydney kon ik eindelijk de benen weer strekken en me verplaatsen richting de paspoortcontrole: Ik werd het land binnengelaten.
Hierna begon het; mijn eerste reis alleen aan de andere kant van de wereld. In de aankomsthal bleek ook al wel direct dat ik op mezelf was aangewezen, want het stagebemiddelingsbureau zou voor mij een taxi naar het hostel regelen en daar kon ik dan de eerste drie dagen overnachten. Wat bleek? Diegene die me op moest halen, was er niet eens en het hostel was ook totaal onbekend. Ik ben toen naar de infobalie op het vliegveld gelopen om de situatie uit te leggen en ik werd meteen geholpen door iemand die een taxi voor me regelde en ook een hostel waar ik de eerste nacht kon verblijven. Die nacht niet echt een oog dicht gedaan, omdat ik in het vliegtuig al veel had geslapen. Direct toen ik wakker werd heb ik meteen contact gezocht met het stagebureau om verhaal te halen, want dit was natuurlijk niet echt een lekkere binnenkomer. Zij verontschuldigde zich, en hebben toch nog kosteloos een verblijf kunnen regelen in een ander hostel voor het weekend. Daarna vond ik het ook wel best, en heb me er niet meer zoveel druk om gemaakt.
De zaterdag ben ik even een rondje gaan lopen door Sydney om de stad een beetje te verkennen. Niet echt heel zonnig weer, maar toch de moeite waard. Toch een andere ervaring als je Darling Harbour, Harbour Bridge en het Operah House met eigen ogen ziet terwijl je ze normaal van televisie of plaatjes kent. Al vroeg in de middag begon ik last te krijgen van de jetlag en zocht maar weer de weg terug naar het hostel. Daar aangekomen, ben ik meteen gaan slapen en werd zondagmorgen pas weer wakker. Na het ontbijt ben ik met een aantal backpackers de stad gaan verkennen. Het mooiste was de Botanic Gardens: een heel groot park middenin Sydney die dit jaar haar 200e jubileumjaar viert. Echt prachtig. Daarna in de stad wat biertjes gedronken en zo was het al weer snel avond.
Maandags begon de stage in Coogee, ongeveer zes kilometer vanaf het centrum. Prachtig gelegen aan de Coogee Beach en aan de fameuze Bondi to Coogee walk. Een van de beroemdste strandwandelingen ter wereld, met al haar schilderachtige uitzichten op de rotsen en de Tasmaanse Zee. In Coogee heb ik vanaf 21 februari een eigen kamer, waarbij ik 200 meter van het strand af zit en nog geen 300 meter van het stageadres. Tot dan toe verblijf ik in verschillende hostels in de stad. Zo leer ik steeds nieuwe plekken kennen van de stad. Eigenlijk heel gezellig, omdat je met andere backpackers in contact komt, maar meestal blijven zij dan maar voor een paar nachten en zijn dan alweer vertrokken. Je wilt wel meereizen, maar dat kan niet omdat er nog een stage is, haha.
Het stagebedrijf waar ik de komende vijf maanden stageloop is Allripe, en die zijn met verschillende projecten bezig in de voedselbranche, waaronder ook handvaten (tools) geven aan zowel private- als publieke organisaties op het gebied van ruimtelijke planning. Binnen het bedrijf lopen er verschillende projecten, en binnen één van die projecten doe ik een zelfstandig onderzoek en daarnaast werk ik ook in een team die zich richt op het concept Building Integrated Agriculture, met andere woorden: Er wordt geprobeerd om landbouw steeds meer naar de stad te halen, en met name te integreren in gebouwen. Dit is nodig omdat de wereldbevolking alsmaar toeneemt en in 2020 –is de verwachting- woont tweederde van de wereldbevolking in steden. Er is steeds minder landbouwgrond beschikbaar om die toenemende wereldbevolking te voorzien van voedsel, en het is het dus belangrijk om na te denken over alternatieven. Een van die alternatieven is dus de landbouw naar de stad halen. Op dit moment staat het nog in de kinderschoenen, maar in de toekomst is dit niet meer weg te denken. Met deze issues houd ik me dus de komende vijf maanden bezig tijdens de stage. Een actueel thema met veel potentie voor de toekomst. Tot nu toe is het echt een toffe stage, want ik wordt veel vrijgelaten in wat ik aan het doen ben. Ik vond het wel grappig dat ik bij mijn eerste dag op de deur moest kloppen om binnen te komen, want van binnen lijkt het kantoor net een kraakpand. Echt opgeruimd is het niet. Het heeft ook wel weer wat. Het leek een beetje op mijn kamer in Nederland, ook een chaos. Ook de collega’s zijn heel aardig. Twee Brazilianen, vier Nederlandse dames en twee Belgische dames, en laat zij nou ook nog eens uit Vlaanderen komen. Ja, je kunt wel zeggen dat de Nederlandse taal overheerst, maar er wordt ook wel veel Engels gesproken. Na de eerste stagedag gelijk een barbecue aan het strand gehad, om de stageperiode goed in te luiden. Heel apart om te zien dat er langs de stranden openbare barbecues staan die iedereen gewoon de gehele dag kan gebruiken. Omdat bier hier eigenlijk veel te duur is –krat bier is ongeveer €35,–, wordt er vooral ‘goon’ gedronken, want dat kost niks. Het lijkt op witte wijn, maar het smaakt er niet naar zeggen ze. Ik heb nooit wijn gedronken dus ik vond het wel binnen te houden. Je begint eraan te wennen.
Verder die week heb ik nieuwe contacten opgedaan in het hostel en de laatste dingen geregeld voor de komende tijd in Australië. In het weekend ben ik met een paar Canadezen met de ferry rondgevaren door de haven en daarna zijn we in de kroeg beland. Het was een pub, maar je waande jezelf een beetje in een café dat sprekend lijkt op een café in Nashville. Mensen met cowboyhoeden en een look-a-like van Johnny Cash zat daar op zijn akoestische gitaar de stemming erin te houden. Goede muzikant en een goede sfeer, bracht ons vervolgens in de volgende kroeg waar ‘carnaval’ werd gevierd. Niet te vergelijken met hoe we dat in onze eigen streek vieren, en al helemaal niet met het carnaval van beneden de rivieren, maar wel gezellig!
Eerst was het de bedoeling dat mijn stage duurde tot half juli, maar omdat ik nu sommige dagen langer werk ben ik eind juni klaar en kan ik in juli naar Nieuw-Zeeland. Daar kijk ik nu al naar uit, om van daaruit weer rond te reizen door Australië. Kortom, mijn eerste week hier in Sydney is na een haperende start heel goed bevallen. Ik merk dat ik me al behoorlijk thuis begin te voelen in de grote stad en het valt me op dat de Australiërs zo ontzettend vriendelijk en gastvrij zijn. Ook is de leefstijl –zo lijkt het- veel minder gehaast dan in Nederland. Ik kijk uit naar wat de komende tijd gaat brengen.
Roel
Columns, sport- en reisverslagen 